Sport Sex IV: Basketball
“เร็ว! เร็วอีก!”
ลู่หานใช้เสียงทั้งหมดในการสั่งเจ้าคนตัวสูงที่กำลังซูตบายด้วยใบหน้ากลั้นยิ้ม
ก่อนจะเดินไปใต้แป้นและส่งสัญณาณให้อีกฝ่ายหยุด
“ทำได้แค่นี้เองเหรอ~ อู๋อี้ฟาน” ลู่หานจิ้มลงที่ร่างสูงที่กำลังยืนทำหน้ากวนส้นมาให้เขา
แถมยังเดาะลูกกวนเขาอีก
“ทำไม?!
หนักส่วนไหนของโค้ช~” เจ้าของชื่อไล้สายตามองร่างบางที่กำลังยืนเบ้ปากให้เขา
แถมด้วยแขนเล็กๆที่กำลังกอดอกเข้าหากัน
“หนักทุกส่วน! เพราะฉะนั้นซ้อมไปสะ”
ลู่หานยกยิ้มก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องล็อกเกอร์ โดยมีสายตาอาฆาตของร่างสูงตามไปตลอด
ห้องล็อกเกอร์
“อาบน้ำสักหน่อยดีกว่า”
ลู่หานถอดเสื้อยืดสีดำออก ก่อนจะตามด้วยกางเกงวอร์มขายาวที่แสนจะอึดอัด
เรือนร่างบอบบางที่ดูก็รู้ว่าไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ผิวขาวเนียนละเอียดราวกับเด็ก
ไร้ร่องรอยหรือจุดด่าดำ ยอดอกสีหวานที่ไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน
“หึ~ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกันลู่หาน
คนสวย” คนตัวเล็กแลบลิ้นใส่ปานประตู ก่อนจะก้าวไปยังห้องน้ำที่ตอนนี้ไร้ผู้คน
ซ่า
คริสก้าวเข้ามาในห้องด้วยความเงียบที่สุด
ก่อนจะมองกองเสื้อผ้าที่ถูกถอดทิ้งไว้ ทั้งกางเกงวอร์ม เสื้อยืดสีดำ
และชั้นในสีแดงสดที่ขัดกับหน้าหวานๆแต่เข้ากับนิสัยแสบๆ
“หึ!
ซ่าส์ไม่ออกแน่” คริสปลดเปลื้องเสื้อผ้าทุกชิ้นก่อนจะเลื่อนปานประตูห้องน้ำเบา
เผยให้เห็นภาพที่แสนยั่วยวนที่สุด มือเรียวลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างบอบบางที่กระทบกับกระแสน้ำ
ผิวขาวราวกับเด็กแรกเกิด บั้นท้ายกลมมนที่น่าขย้ำ เรียวขาเล็กที่แสนบอบบาง
ผมสีสว่างก็ลู่ไปกับใบหนาหวาน ทั้งยังมีเสียงหวานๆฮัมเพลงออกมาตลอด
หมับ!
คริสโอบเอวบาง
ก่อนจะดันร่างบางไปจนติดกับกำแพงห้องน้ำ ส่วนคนที่กำลังอาบน้ำก็ได้แต่ดิ้นไปมาเมื่อถูกลวนลาม
“อะ ปล่อยนะ
นายเป็นใครเนี่ย?!” มือเล็กที่กำลังตีลำแขนแกร่งถูกรวบไว้เหนือหัว
ก่อนจะถูกจมูกโด่งซุกหน้าลงกับซอกขาวที่หอมหวานตามที่คิด
“อี้ฟาน!”
ลู่หานยิ่งดิ้นหนักกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าศัตรูตัวฉกาจกำลังถูกเนื้อต้องตัวเขา
แต่เหมือนยิ่งดิ้นก็จะยิ่งเป็นการปลุกเร้าคนด้านหลังเสียมากกว่า
“ปล่อยฉันนะ
จะทำอะไร?!” คริสกระตุกยิ้มก่อนจะแทรกนิ้วเข้าไปในกายบางอย่างฉวยโอกาส
ขณะที่ร่างบางนั่นได้แต่เอนกายสบกับผนังห้องน้ำอย่างไร้เรี่ยวแรง
“อื้อ!” คริสแนบกายชิดมากกว่าเก่า
ก่อนจะชำแรกนิ้วที่สองและสามเข้าออกในกายบางเรื่อยๆ
พร้อมด้วยริมฝีปากหนาที่ลากลิ้นร้อนไปทั่วแผ่นหลังบางอันเปลือยเปล่า
“โอ๊ย!! เจ็บ! ฮึก!”
ลู่หานปล่อยน้ำตาออกมาด้วยความเจ็บและความแค้นใจที่อัดแน่นอยู่ในใจ
ทั้งแขนและเรียวขาถึงกับไร้เรี่ยวแรงทรุดลงกับพื้น แต่ร่างสูงก็ตามลงไปไม่ได้ถอนกายออก
“เจ็บไหม?!
รู้สึกหรือยังเวลาโดนย่ามห๊ะ!!” คริสยังกายเข้าออกด้วยความเร็วและแรง
ร่างสูงใส่ความโกรธและความปรารถนาในกายที่ถาโถมเข้าหาร่างบางไม่หยุด
“อ๊ะ ปะ ปล่อย”
ลู่หานกัดริมฝีปากด้วยความโกรธและอับอาย ใบหน้าหวานนาบไปกับพื้นห้องน้ำด้วยความเจ็บปวดร่างกาย
“ครางชื่อฉันสิ
ลู่หาน” คริสกระแทกกายเต็มแรงจนเลือดสีสดไหลรินมากกว่าเดิม
ใบหน้าปล่อยน้ำตาและเสียงครางออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้นและไม่อายร่างสูงสักนิด
“อึก!
ฉันใกล้จะเสร็จแล้วนะลู่หาน ปล่อยด้านในได้สินะ ลู่หาน”
ลู่หานเบิกตากว้างก่อนจะพยายามดิ้นให้หลุดจากการปรนเปรอของร่างสูง
“อ๊า!!!”
ลู่หานทรุดกายทาบไปกับพื้นห้องน้ำ
ก่อนจะตามด้วยร่างสูงที่ถอนกายออกและมองสภาพของร่างบางด้วยความรู้สึกแปลกๆ
“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ
ลู่หาน” คนตัวเล็กที่ถูกย่ำยีปล่อยน้ำตาออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
จิตใจที่แตกสลายมองเรือนกายที่สกปรกด้วยความเจ็บปวด
เวลาซ้อมบาส
ลู่หานมองนักกีฬาด้วยรอยยิ้มที่เรือนรางมากจนทำเอาพวกนักบาสหุบยิ้มตามไปด้วย
หนึ่งในนั้นก็มีคริสที่ได้แต่มองใบหน้าหวานด้วยความสงสัย
คนตัวเล็กทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่ตามแขนบางและเรียวคองามระหงส์ยังคงมีรอยแดงจ้ำๆอยู่เต็มไปหมด
“ทุกคนทำได้ดีมาก
กลับบ้านดีๆนะ”
ลู่หานคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าและเดินออกไปจากสนามบาสด้วยความรวดเร็วทำเอาคนอื่นๆสงสัย
เรื่องประหลาดที่โค้ชคนสวยเลิกแกล้งเจ้าคนตัวโตอย่างอู้อี๋ฟานทำให้สมาชิกสงสัย
ก่อนจะตามด้วยเรื่องหน้าประหลาดใจมากกว่าเดิม เมื่อลู่หานลาออกจากการเป็นโค้ชของทีมบาสและไปสอนวิชาพลศึกษาแทน
ซึ่งทำให้บ้างคนไม่พอใจเป็นอย่างมาก
หมับ!
มือหนาคว้าคนตัวเล็กมาที่มุมตึกก่อนจะตรึงร่างบางเอาไว้กับกำแพง
พร้อมด้วยใบน้าหวานที่ทั้งตกใจและแปลกใจ
“มีอะไร?!” ยิ่งสีหน้าของอีกฝ่าย
ลู่หานยิ่งเจ็บปวดก่อนจะพยายามดันตัวออกจากมือหนาทั้งสองข้าง ก่อนจะถูกร่างโอบกอดด้วยความรู้สึกตกใจ
“ฉันคิดถึง อยากเจอหน้า
อยากโดนเธอด่าแบบเมื่อก่อน” ลู่หานตกตะลึงก่อนจะโอบกอดร่างสูงด้วยความคิดถึงเช่นกัน
“ฉัน...”
“ไม่ได้! ฉันรักเธอนะ
ลู่หาน” คริสมองร่างบางก่อนจะอมยิ้มหวานออกมาเมื่อใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีแดงที่พวกแก้มทั้งสองจนเขาต้องขโมยหอม
“ฉันก็รักนาย อู้อี๋ฟาน
จอมดื้อ”
The End ;)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น